Fjör hjá Frjálslyndum

Svo fór að Margrét ákvað að fara í varaformanninn frekar en formanninn.  Sennilega skynsamlegt að henni enda Guðjón vinsæll og farsæll að mörgu leyti, þótt hann hafi gert mikil mistök með því að styðja einn frambjóðenda opinberlega.  Eitthvað sem ég minnist ekki að formenn stjórnmálaflokka hafi gert í ómunatíð þegar fleiri en einn frambjóðandi hafi boðið sig fram.  Man einhver eftir slíku dæmi?

Ég horfði á þau Margréti og Magnúsi í Kastljósinu og þar hafði Margrét töluverða yfirburði.  Sérstaklega fannst mér ómaklegt hjá Magnúsi þegar hann gerði lítið úr árangri Margrétar og Ólafs Effs í borgarstjórnarkosningunum. 

Sjálfsagt skiptir hér stuðningsyfirlýsing Ólafs og félaga í borgarstjórnarflokknum við Margréti máli.  Sjálfur virtist Magnús ákaflega stoltur yfir árangri sínum í bæjarstjórnarkosningunum á Akranesi þar sem flokkurinn fékk heil 300 atkvæði.

Athyglisvert var að Margrét vildi ekki gefa upp hvað hún myndi gera ef hún tapaði.  Ég sjálfur er þeirrar skoðunar að Margrét eigi ekki samleið með þeim mönnum sem nú er í framlínu flokksins og ætti að leita á nýjar slóðir.  Er Samfylkingin nokkuð búin að loka sínum listum í Reykjavík?

Margrét Sverrisdóttir býður sig ekki fram til formanns Frjálslyndra

Athugasemdir

[Snorri Bergz, 24.1.2007 kl. 10:11]

Alveg sammála Gunnari með Magnús. Vil síðan bæta við, að þessi maður hefur slæma framkomu, er dónalegur og oft á tíðum ekki með öllum mjalla. Ef frjálslyndir kjósa þetta viðrini til forystuhlutverks áfram, hlýtur það að koma aftan að þeim.